dinsdag 13 juli 2010

Ventousiast op de top

Het begon met een geleidelijke stijging. Dat ging vlotjes. Voor vertrek hadden we bovendien à la Français een baguette, een saucisse en une tomate gekocht op de markt: onze lunch voor onderweg en ik had er goesting in. In de baguette, maar ook in de klim.

We namen onze tijd. Dat doe je namelijk het best als je naar de top klimt met een zinderende zon aan het hemelfirnament, op het heetste moment van de dag. Ja, je hebt altijd lunatics op de wereld.

Zachtjes aan ging het minder zachtjes aan omhoog: de hellingen werden steviger en de groene pijlen zoefden - alsnog zachtjes aan - voorbij. Halfweg - dat vermoed ik toch - gaf de rug te kennen dat het tijd werd om de benen toch eens een wandelende beweging te laten maken. En de goesting in de baguette was er nog steeds, dus hielden we halt op een idylisch plekje, een beetje van de weg. Het is toch ook genieten, zo'n beklimming.

Niet te lang talmen, de top lonkt. Verder langs de boomrijke weg omhoog. En nog omhoog en alsmaar omhoog, omhoog, omhoog. Doordoen, doordoen, doordoen. En plots lag ie daar voor ons: de kalkwitgrijze top van de Mont Ventoux. Die aanblik voedde ons enthousiasme alleen maar en stuwde ons verder door. Rustig aan de laatste steile helling op en dan genieten van een magnifiek uitzicht over de Vaucluse. En de anderen van ons: we hadden er wel bekijks op onze Vespa.

3 opmerkingen:

  1. ... maar wel vermoeiend die berg ;-)
    heel tof artikel.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. de volgende keer eens met de fiets proberen? gr n jef

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Nah, ik ben niet zo'n lunatic die zich met plezier in een lycra pakje hijst om dan al zwetend en puffend een berg op te trappen. Geef mij maar zweten en puffen in een halfnaakt blingbling kostumm op een bellydance dancefloor! :-)

    BeantwoordenVerwijderen

You make me happy: bedankt voor je comment!

LinkWithin

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...