vrijdag 30 mei 2008

Hé meisje

"Vroeger was het beter" en "de jeugd van tegenwoordig" zijn twee zinsnedes die wel vaker in elkaar buurt voorkomen. Behalve deze keer. Ik mocht getuige zijn van het verdwijnen van de "hé poes!", "dag chouke", "tu, belle femme" .... aanfluitingen.

Vandaag de dag blijken jongens aan de vooravond voor hun grote puberheid niet meer op die zogenaamde stoere toon naar mijn soortgenoten. Nee, vandaag joelen mannen-in-wording iets voorzichtiger: "hé meisje! hé meisje!". Ik keek er zowaar van op.

donderdag 29 mei 2008

Das Zweet

Ik ben zuiver.

Read why...

Het begon allemaal al deze ochtend. De zon kroop op zijn weg naar boven, vogels begonnen te zingen zoals ze gebekt waren en een lichte trilling in mijn oogleden bracht mijn bewustzijn op gang. Druppeltjes zweet volgden nog het ritme van mijn nachtelijke dromen, maar al snel werden ze in een tsunami van douchewater weggespoeld en kwam er opvolging in de gedaante van Zensation-schuim.

Het liedje stopt hier niet. Na een verse cappu stond te tweewieler pronkerig te wachten voor de dagelijkse rit naar het station. Een drukkende lucht liet nauwelijks ruimte voor ademhalingen, regen bracht niet eens afkoeling, maar smeltte samen met opnieuw verschijnende zweetdruppeltjes die zich blijkbaar echt op hun sas voelde bij deze ... ja, Sas.

De uitvinding die airco heet, bracht soelaas: een droge luchtstroom koelde de ruimten rondom de op volle toeren draaiende hersenmassa tot een uur of vijf. En toen was het hek helemaal van de dam. De laatste saïdi-sprongen (snik, snik) kwamen vlotter dan gedacht aan de oppervlakte. De laffe luchtlagen zwaaide ik zonder problemen weg met mijn stok en spieren ontspanden en spanden zich op een natuurlijk oeraards ritme. Maar dan... dan was Das Zweet er weer! Ik leek wel in het woestijnachtige, broeierige Opper-Egypte te staan, alleen waren de palmbomen en oases vervangen door spiegels en airco die niet leek te werken: glimmend van het zweet, lachend en springend als een uitverkorene.

Veel tijd om af te koelen kreeg ik niet, want er stond nog een uur steppen op het programma. Meer van dat. Wilkomme, Das Zweet! Energie stroomde door mijn bloedbanen, een glimlach leek vastgekleefd aan mijn gezicht en zweet zocht naarstig de glooiingen van mijn zijn op: vanuit mijn hals, dat plekje net achter mijn oor, kwam er eentje piepen... om dan eerst aarzelend zijn vloeiendste weg naar beneden te zoeken, het wipje over het sleutelbeen te nemen en dan even te bedenken welke weg het zou kiezen.

Rotzooi uit mijn lijf, Zensation-verwennerij erna en nu heerlijk naar het ritme van mijn dromen.

zondag 25 mei 2008

Tribal Fusion with Sharon Kihara

I need to adjust my idea about Tribal Fusion bellydance. No associations with the Scotisch Highlands, ritual war dances etc. anymore. Bellydance Superstar and Indigo Bellydancer Sharon Kihara took me by hand and led me, on a beautiful Sunday morning, with great enthousiasm into her world.

That world appeared to be one of untameable pliability -something that, to my frsutration, I don't have; one of persistent endurance - something that might be favourable; one of gracefull elegancy - something that pops up once in a while, obviously not when this picture was taken; one of perfect muscle control. Shortly, a very fascinating, challanging world of which I never tought I would like it that much!

Sharon is a wonderfull, enthousiastic, pleasant, funny and inspirational person and dancer (who has some really nice tattoos). I enjoyed watching her move and move me. I hope to see her perform one day, as yesterday's show was cancelled due to hooligan riots in Anderlecht.

vrijdag 23 mei 2008

Jeugdsentiment

Honderden keren heeft de videospeler de VHS-band met deze clip (dank u papa) afgespeeld. En nichtje Joke en ik maar playbacken en dansen, daarbij iedereen aanmanend ons te aanschouwen (zie reactie vorige topic)! Broer Senne speelde de agent, tegen wil en dank.



En als iedereen Mel&Kim beu was, volgde de Lambada. Achtjes maakten toen al deel uit van mijn dansrepertoire! Hemel en aarde moest bewogen worden om hetzelfde rokje en topje te vinden. Een onmogelijke opdracht maar waar een dochter is, is een vader. Nicht Greetje loste het probleem op: ik kreeg een mooi zwaairokje waar ik dagen mee zwaaide!

donderdag 22 mei 2008

sporty day

Ik was nooit van het sportieve type. Ik ging liever naar de tekenacademie dan naar de atletiekbaan of turnkring. En de lessen Lichamelijke Opvoeding vond ik alleen leuk als we honkbal, Reis Rond de Wereld, touwklimmen (mijn nicht en ik domineerden het klassement) of voetbal deden. Eerlijkheidshalve moet ik wel toegeven dat het veel te maken kan hebben met dat belachelijke sponsen mallotje waar we onze zich ontwikkelende lichamen in moesten wringen en dat allesbehalve flatterend was. Oeps ja, dat zal niet gemogen hebben van de regerende Orde van de Grijze Kappen en een Kruis.

Ook nu nog zie ik echt de leut niet in van erg snel bergen op en af te peddelen in outfits die schreeuwen om van je lijf gerukt te worden wegens een opdruk met de lelijkste kleuren eerst. Of van uren afzien op fiets, al lopend en in water... Nee, bedankt!

Ik was dus nooit van het sportieve type. Maar geef me muziek en ik dans. Leer me een choreagrafie en ik sta te popelen om de volgende stappen al te leren, alvorens ik de eerste pas heb uitgevoerd. Laat me zweten in een cadans. Laat me afzien op een ritme, Put me uit en ik ben van het sportieve type!

woensdag 21 mei 2008

Stand van zaken

Vijf Stimorol Wild Cherry-gummetjes in mijn mond! Het blijft een favoriet! Thanks Tom!

maandag 19 mei 2008

En na de opwarming

volgt dan de choreografie... Stoere blikken, zwaaiende stokken en vrolijke energie duwen elkaar opzij voor een plekje op de voorste rij! Ik kijk er enorm naar uit om de volledige dans uit te "saïdiën"!

Bellydance opwarming

Nancy Ajram zingend over, of course baby, the big L! Up-tempo om stramme ledematen, blokkerende heupen en een vol hoofd los te werken.

zondag 18 mei 2008

Mijn cinquencento in beeld






Eerste keer

Er was mijn Cinquecento. Er is mijn examen Italiaans. Er waren de verschillende buikdansworkshops. Er zijn de verscheidene buikdansshows. Maar nu is er vooral het EK 2008!

Blos trekt rood langs mijn nek en wangen omhoog om mijn gezicht een lichtroze tint te geven, want ja: ik moet toegeven dat ik aftel naar 9 juni. Die dag nemen de Italiaanse Azzurri het in hun eerste EK 2008-match op tegen Nederland. En ik kijk ernaar uit! Ik ga joelen, roepen, tieren en juichen (ja, scusa, want ze gaan winnen!).

De Italianen lijken me in een sterke groep te zitten. Ze krijgen naast Nederland, nog Frankrijk (die zeker een appeltje of twee met hen heeft te schillen: remember o.a. de WK-finale van een aantal jaren geleden!) en Roemenië op hun bord. Maar ik heb het volste vertrouwen in hen.

Momenteel probeer ik alleen nog telepathische seinen naar Donnadoni te zenden dat hij Del Piero op het veld roept, dat Luca Toni goed in beeld komt, Gattuso zijn hilarische zelf blijft, Cannavaro -uhum- zijn ruim aanbod van talenten toont en dat de Paulo alsnog mee op sjock mag.

vrijdag 16 mei 2008

Roes

Ik heb mijn auto! Gisteren gaan halen! Het ding herbergt een turbomotor en dat gaat lekker vooruit.

Ik ben helemaal in de wolken, bijna in de zevende hemel. De zesde ziet er alleszins veelbelovend uit. Ik kan het niet geloven: hij is van mij! Ik heb hem. Net een aanstormende verliefdheid: ik wil over niets liever praten. Nee, je moet me niet komen lastigvallen met grijzewolkenperikelen, treinen die te laat zijn, lessen die afgelast zijn, weekendplannen, te dure benzine ... Laten we het gewoon over die witte, gestroomlijnde, Italiaanse schoonheid hebben.

woensdag 14 mei 2008

Hoe het wel moet ...

Men neme enkele stevige tomaten, een bakje rucola, een stuk komkommer. Men menge deze ingrediënten - fijn gesneden weliswaar - onder elkaar. Men bakke een aubergine en een bakje kastanjechampions - fijngesneden en zonder bakje weliswaar - lekker op in wat boter met olijfolie. Men menge dit onder de andere groenten. Men neme gerookte forelfilet. Men menge dat bij onze groenten - in fijne stukjes weliswaar. Men knijpe een halve citroen uit over onze mengeling. Men giete abundant olive oil over onze mengeling en men brenge het geheel eventueel nog wat op smaak.

Voila, een eenvoudige, smakelijke salade die op een wip en een flik gereed is!
Eat this, Kaminsky!

De nummerplaat!

Afgelopen weekend mocht ik hem al aanschouwen (dat mag al wel voor de bankcheque die ik uit handen gaf!), nu heb ik ook een naam voor mijn vierwieler: YMT 007. Het is me bijna op het lijf geschreven! ;-)

Made by Lukkas, photoshop-wizard!

Salade met spek en geitekaas

... Niets meer, niets minder kreeg ik dan ook op mijn bord: slabladen waar een konijn erg gelukkig mee zou zijn geweest, spekreepjes waar de gemiddelde Jos van Josée zijn zaterdagse zeiswerk nooit mee zou kunnen volbrengen en een plavei geitekaas waar wel 25 geiten voor een week leeggemolken waren geweest. Oh ja, de eerlijkheid gebeidt me te zeggen dat de kok ook het flesje stroperige aceto balsamico toch nog wist te vinden, net als het potje met platgewalste walnootrestjes.

Het is echt crisis!

zondag 11 mei 2008

Wereldbuikdansdag in Balen

Een dag waarop buikdans en samen dansen domineren: my place to be! Bovendien dansten we allen voor het goede doel van Nema, een organisatie voor mensen met neuro-musculaire aandoeningen. Maar voordat er richten Balen werd afgezakt, moest er geoefend worden. Je wil toch niet over je sluier struikelen, je rok gebruiken als slee enz. voor de ogen van je publiek?!

Bij aankomst bleek dat publiek nogal sterk afgeschrikt door het weer: zon, staalblauwe lucht en 28 graden op de thermometer. Wij lieten ons niet kennen en beloofden er alsnog een fijne, bruisende, wiegende namiddag van te maken.

Wij, dat waren tribe-leader Artemisia, Sarah, Claudia, Katrien, Ina, Sabine, Noëlla, Stephanie als dansend ensemble en Adiva en ik als - ja, als wat?! ... Als fervente fans, gepassioneerde beginnende dansers en semi-assistenten van bovenstaande personen.

Trots en vol bewondering genoot ik van de acts van (E)motion, Belina en Artemisia. Ze hebben een stijl, openheid en verfijning die ik niet bij veel anderen gezien heb. Een aanstekelijk gipsynummer bracht de sfeer er meteen in, later volgde een sluieract en de solo-opvoeringen.

En plots weerklonken daar de doedelzakken. Jeetjemina, ik was me er niet van bewust dat ik in de Schotse hooglanden bevond in plaats van in de zuiderkempen! Twee meiden gehuld in Schotse rokken, rozen, kralen, schelpen, metalen munten, kanten stof, nephaar, zware juwelen, kleurrijke belts enz. stapten doodernstig de dansvloer op. Streng voerden ze hun tribaldans op. Alleen elkaar gunden ze een speelse glimlach. Het was deze dames duidelijk menens: ze zouden hun troepen verzamelen om aan te vallen. Of voerden ze eerder een strijddans voor hun koene mannen uit?! Hoe dan ook, tribal is not my cup of tea, maar het blijven dansende mensen en dat zie ik graag.

Als er dan toch een vleugje tribal moet zijn, dan verkies ik de bellybreaks van Sarah Chebaro. Het heeft pit en kracht en iets van een je m'en foutisme. That's what I like! Go girls!

De dag werd indrukwekkend afgesloten door Rachid (excuseer, maar de rest van zijn naam is me ontgaan door de gekke tongval van de aankondigende dj. Het gebeurt al eens dat mijn oren niet zo goed functioneren). Jep jep, he's a male bellydancer! Hoewel ik het liefst vrouwen deze sensuele, vollichamelijke, bewuste dans zie dansen, kon ik mijn ogen niet van hem afhouden. Wat hij ten tonele bracht, was ronduit ongelofelijk en vooral rollend. Mijn mond stond vol tanden. De brede lach rond mijn mond was het enige wat kon uitdrukken hoe knap deze opvoering was.

Terug thuis kan ik niet wachten op mijn volgende les! Ik sta te popelen. Ik wil dansen!!

zaterdag 10 mei 2008

Saïdi op hafla?

Wie weet, wie weet ... dans ik samen met mijn saïdi-genoten op het einde van dit jaar wel de choreografie van Sarah op de hafla! Spannend...

vrijdag 9 mei 2008

Ruth-mobieltje

Jiha!! Gisteren kreeg ik telefoon van de Guy! De Guy is de man van garage Lekenne. Lekenne is de garage waar ik mijn allereerste auto heb gekocht. Mijn allereerste auto is een Fiat 500! Mijn Fiat 500 is aangekomen!!

Volgend weekend rij ik normaal rond in mijn witte vierwieler! Formitastisch!

donderdag 8 mei 2008

Saïdi bis

Nog even en ik mag mijn stok weer in alle richtingen laten draaien en alle frustraties en agressie van me afschudden bij de heerlijke saïdi-les!!! Een uurtje later is het calorieën verbranden bij de step-les. Het kon niet beter vallen!

woensdag 7 mei 2008

Arbeiten in München

Ik schoof met lichte tegenzin mijn plannen voor een verlengd weekend in La Dolce Italia opzij om maandag fris en monter naar München te vertrekken. Voor het werk. Doel van de trip was gaan luisteren naar de bevindingen van een test en zo meer deatils, uitleg, inzichten te verzamelen om een mooi artikel samen te stellen.

Nog maar eens een slapeloze nacht, mijn sushi-ontmaagding, uren van vergaderen, stapels gezellige en lachwekkende momenten later en met een schriftje vol aantekeningen zette ik doodop terug voet op Belgische bodem. Met een pizza van Gianfranco voor mijn neus, een groot glas Marie-Henriette aan mijn mond, een flanellen stofje op mijn huid en mijn Ikea-zetel onder mijn zitvlak laat ik de homecoming rustig doorsijpelen. Trips zijn leuk, maar thuis zijn ook.

En nu aan de slag met alles wat de techneuten aan de techseut hebben getoond: veel!

Vierkantige Fiat-trip, by Marc

Toen ik mijn puberjaren van me af begon te schudden, viel het woord "idolatrie" ook uit mijn woordenboek weg. Maar dat was buiten Gli Azzurri, Prison Break en Marc gerekend.

Ik heb een Fiat 500, een roze en wat creativiteit. Marc heeft een goed oog, een blauw en een pak creativiteit. Dat samen kan wat geven, hoop ik. Maar Marc geeft alleen ook al heel wat. Check this out:

zondag 4 mei 2008

Dinner for six?!

Moe en voldaan trek ik het donsdeken over me heen. Make-up en warmte heb ik netjes van me afgeveegd. Een deken van nachtcreme verfrist mijn huid. Wat ik niet van me afgeveegd heb, is de fijne avond.

Eten en koken zijn hobby's, of zelfs passies, en zeker als dat met mensen kan die ik erg graag heb. Deze keer waren het mijn nichten Greet en Liesbeth met hun partners Marc en Ben. De eerste twee zijn zowat als zussen voor me, de laatse twee zijn degene die hen de liefde schenken die ieder mens graag ontvangt (lekker melig e!?). En bovendien zijn die twee ook nog erg grappig.

Als drama queen zou ik kunnen stellen dat de zenuwen door mijn lijf gierden. Als meer waarheidsgetrouwe journaliste schrijf ik dan dat ik best wel last had van faalangst vandaag. Ik wilde bewijzen dat ik ook mijn eerste verdiende stappen in de grote-mensen-wereld aan het zetten was. Niet zo eenvoudig met een servies dat voor het hoofdgerecht voorzien is op vijf personen en voor het voorgerecht op zes; en glazen voor dezelfde vijf personen (ocharme Kevin). Bovendien week ik dan nog af mijn ouwegetrouwe menu van pasta en koos ik voor iets klassiekers met een frisse lentetoets, weer voor zes, niet voor vijf.

De hoeveelheden zaten er flink naast. En als ik schrijf "flink", dan is het ook echt "flink": ik had zelfs mijn imaginaire vriendje Kevin meegeteld. Ik kan je zeggen dat hij zich de hele avond prima heeft gedragen en nauwelijks een hap heeft gegeten. Résultat: te veel prosecco (ja, dat kan je echt te veel hebben), te veel wijn (ja, ook dat kan je te veel hebben), te veel voorgerecht (dankjewel, nu heb ik een lekkere zondagse lunch), te veel hoofdgerecht (nu kan ik alle daklozen van Leuven voeden. Dat zijn er gelukkig niet al te veel), te veel dessert (net nu ik op dieet wilde gaan!).

Gelukkig wisten mijn gasten numero sei te appreciëren. Ik ook, alhoewel ik hem nooit met die bepaalde voornaam zou aanspreken. Meer nog, het werd een ontzettend gezellig onderonsje dat ik zeker wil herhalen. Hier, in Waals-Brabant, in de Kempen of in 't stàd (aka Hoboken)! Ik wil het immers nog hebben over vierkantjes, nieuwe projecten, Liesbeth's hardheid, fanfares, gsm's, tuinen, legen microgolfovens en de zovele dingen die een mens zoal bespreekt met zijn olijke nichten! En dan zonder al te veel stress!

De beeldtaal van de avond wordt deze keer verzorgd door fotograaf Marc (ik ben fan, ik ben fan!), maar die is momenteel ofwel
a) onderweg tussen Leuven en Antwerpen
b) zijn tanden aan het poetsen
c) aan het vechten voor het donsdeken met ega Greet
d) aan het fantaseren wat er op deze blog zal verschijnen

Dus nog even geduld!

LinkWithin

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...